Vrijmetselaren die ingewijd worden tot Kapittel Vicit Vim Virtus, hebben één of meerdere jaren het meesterschap reeds verkregen in de blauwe graden. Met de inwijding ben je lid van het Kapittel en van de Orde der Hoge Graden waarbij je de graad voert van Soeverein Prins van het Rozekruis. De zevende en laatste graad van de ‘Rite Modern”, in de maçonnerie ook wel bekend als de liefdesgraad.

Onder de symbolen die in het rituaal aangereikt worden nemen het Kruis en de Roos een centrale rol. Het kruis als het symbool van het aannemen van een last of verantwoording tot je naaste en de roos als het symbool van dankbaarheid, bloei en wederzijdse gegroeide genegenheid. Het vrijwillig aanvaarden van een last, die door gebruik te maken van eigen talenten en mogelijkheden, de ander en daardoor ook jezelf kunt helpen zorgt ervoor dat de roos tot bloei komt.

Het figuur Jezus van Nazareth speelt in deze graad een belangrijke rol. Ondanks dat het een christelijke lading heeft, is de beleving van deze graad universeel. Immers, jezelf in dienst willen stellen aan je naaste is een begrip wat niet aan een bepaalde religie of overtuiging is gebonden. Uiteindelijk maakt het “er zijn voor elkaar” de wereld tot een betere plaats.

De inwijding is één van de meest indrukwekkendste ritualen binnen de vrijmetselarij. Het is een beleving wat een bijzondere en blijvende indruk achter laat met vele lagen wat ontdekt wordt naarmate je dieper gaat onderzoeken.

Bij de inwijding tot de 7^e graad, Soeverein Prins van het Rozenkruis, is opgenomen het verkrijgen van de volgende graden:

• Elu of Uitverkoren Meester, 4^e graad
• Ridder van Sint Andries, 5^e graad
• Ridder van de Degen of Ridder van het Oosten, 6^e graad

Oorspronkelijk kent deze tussengraden ook zijn eigen inwijdingen. Sinds 1854 worden deze graden niet meer apart uitgeoefend. Slechts in oefenloges en als instructie. Tegenwoordig worden zijn ze dus opgenomen in de 7^e graad inwijding en worden bij communicatie verleend.